تجزیه و تحلیل تصمیم گیری یک فرآیند کلیدی در مدیریت و علوم تصمیم‌ گیری است که به ما در انتخاب بهترین گزینه‌ها از بین گزینه‌های مختلف کمک می‌کند. این فرآیند شامل جمع‌ آوری اطلاعات مرتبط، مقایسه و تحلیل گزینه‌ ها بر اساس معیارهای مشخص، و اتخاذ تصمیمات مبتنی بر داده‌ ها و اطلاعات تجمعی است. تجزیه و تحلیل تصمیم‌ گیری به تصمیم‌ گیرندگان امکان می‌ دهد تا ترکیب منطقی و دقیقی از عوامل مختلف را در نظر بگیرند و به انتخاب‌ های بهینه برای سازمانها یا مسائل مختلف برسند.

روش AHP گروهی

روش تجزیه و تحلیل سلسله مراتبی (AHP) گروهی، به عنوان یک روش مؤثر برای ادغام نظرات متعدد تصمیم‌ گیرندگان، بسیار مهم است. برای روشن‌ تر شدن این روش، می‌توانیم به یک مثال ساده اشاره کنیم. فرض کنید سه تصمیم‌ گیرنده در مورد انتخاب یکی از دو گزینه A و B تصمیم‌ گیری می‌کنند. همچنین، اهمیت این سه تصمیم‌ گیرنده یکسان است.

با استفاده از ماتریس‌ های مقایسات زوجی و روش AHP، این تصمیم‌ گیرندگان می‌توانند نسبت به گزینه‌ها اظهار نظر کنند و در نهایت یک تصمیم گروهی اتخاذ کنند. این روش به ما امکان می‌دهد تا ترکیب منطقی و انطباق با ارزش‌ها و ترجیحات تمام اعضای گروه را در تصمیم‌ گیری‌ های مشترک داشته باشیم و به بهبود فرآیند تصمیم‌ گیری و کاهش تعارض‌ های ممکن کمک کند.

روش های ادغام

در تصمیم‌ گیری‌ های مهم، معمولاً تصمیم‌ گیرندگان از چند روش مختلف برای رتبه‌ بندی گزینه‌ ها استفاده می‌ کنند. و به ندرت به یک روش خاص محدود می‌ شوند. این موضوع باعث می‌ شود که پیش بیاید سوالاتی در مورد تفاوت‌ های میان روش‌ ها و چگونگی ادغام نتایج طرح شود.

برای رسیدن به یک رتبه‌ بندی واحد از تمام روش‌ ها، چند روش مختلف وجود دارد که از جمله‌ آنها می‌توان به روش میانگین رتبه‌ ها، روش Borda، روش Copeland، و روش رتبه‌ بندی جزئی اشاره کرد. این روش‌ ها به تصمیم‌ گیرندگان امکان می‌ دهند تا نتایج مختلف را ادغام کرده و به یک تصمیم نهایی واحد برای مسائل پیچیده‌ تر دست پیدا کنند. و از این راه ابهامات و تفاوت‌ های ممکن در رتبه‌ بندی روش‌ ها را حل کنند.

روش BORDA

روش Borda یکی از روش‌ های معتبر برای ادغام نتایج مقایسات دو به دو در تصمیم‌ گیری‌ هاست. در این روش، گزینه‌ها به طور دو به دو مقایسه می‌شوند و اگر تعداد مواردی که گزینه i را بر گزینه j ترجیح می‌ دهند بیشتر از تعداد مواردی باشد که گزینه j را بر گزینه i ترجیح داده‌اند. آنگاه این اطلاق می‌شود که گزینه i نسبت به گزینه j ترجیح دارد. در این روش، نمایندگی برای ترجیح‌ها با حروف M و X انجام می‌شود، که تعداد حروف M در هر سطر، رتبه گزینه مربوطه را نمایان می‌کند. به این ترتیب، روش Borda به تصمیم‌گیرندگان امکان می‌دهد تا نتایج مقایسات را با در نظر گرفتن تمامی داده‌ها به شکل یک رتبه‌بندی معنادار برای گزینه‌ها تبدیل کنند.

روش LINMAP

روش LINMAP (Linear Programming with a Nondominated Alternative) یکی از روش‌های موثر در تصمیم‌ گیری چند معیاره است. برای توضیح این روش، یک مثال را در نظر بگیریم. فرض کنید که ما می‌خواهیم بین چند گزینه با استفاده از مقایسات زوجی تصمیم بگیریم. تصمیم‌گیرنده، نزدیک‌ترین گزینه به یک گزینه ایده‌آل را انتخاب می‌کند. سپس با استفاده از فواصل بر حسب وزن معیارها و با استفاده از توزیع خطی، موقعیت نقطه ایده‌آل و وزن معیارها محاسبه می‌شود.

هدف این است که تناسب مقایسات اولیه تصمیم‌گیرنده و فرض تمایل به نزدیکی به گزینه ایده‌آل حداقل شود. این روش با کمک محاسبات ریاضی و برنامه‌ ریزی خطی به تصمیم‌ گیرندگان امکان می‌دهد تا تصمیمات خود را با در نظر گرفتن اهمیت معیارها و اولویت‌های خود اتخاذ کنند.