مرغ بندواش
بخشی از پاورپوینت مرغ بندواش
گیاهی است چند ساله و چهار کربنه که توسط بذر، ریزوم و استولون تکثیر می یابد. از خانواده poaceae که به ان پنجه مرغی و بندواش نیز می گویند. علفی با ریزومهای فلسی که قسمتهای هوایی از ریزوم ها خارج میشود و زمین را مثل چمن میپوشاند. این گیاه در برابر لگدکوبیها مقاومت زیادی دارد. ارتفاع ساقه های مرغ بین ۱۰ تا ۳۰ سانتیمتر و طول برگهای ان به ۱۰ تا ۲۰ سانتیمتر میرسد. برگها به رنگ خاکستری تا سبز مایل به ابی هستند.
گل آذین پنجه مرغی سنبله چندتایی به طول ۱۴ تا ۳۰ سانتیمتر است. که حاوی ۴ تا ۶ سنبله متصل به هم بوده که در قسمت انتهایی ساقه قرار دارند. بذر این گیاه بسیار کوچک است. در هر کیلوگرم بذر مرغ بین ۳ میلیون تا ۴ میلیون و گاهی تا بیش از این مقدار دانه وجود دارد. قدرت جوانه زدن بذر مرغ غالباً ضعیف است.
پنجه مرغی
در خاکهای حاصلخیز با عمق کافی به سرعت رشد میکند. در هر دو نوع خاک رسی سنگین و ماسه ای سبک رشد کرده و در برابر غرقاب شدن تا حدودی مقاوم است. ولی در زمینهایی که سطح اب در آنها بالا باشد رشد خوبی ندارد. این گیاه به اسید، قلیا ، و تا حدودی به نمک سازگاری دارد. در زمینهایی که کود داده میشود واکنش ان در برابر کود بسیار مساعد است.
مرغ از علفهای هرز مزارع
برنج، گندم، توتون، چغندر قند، پنبه، بادام زمینی، ذرت، یونجه، جو، مراتع و باغهای سبزی و صیفی است.
روشهای کنترل
برای مبارزه با این علف هرز میتوان از علف کش هایی مانند دالاپون به میزان ۴ تا ۸ کیلوگرم در هکتار . و امیترول به میزان ۲٫۵ کیلوگرم در هکتار و گلیفوزیت به میزان ۲٫۳ تا ۴٫۵ کیلوگرم در هکتار استفاده کرد. روش مبارزه در مزارع مختلف متفاوت است.
هویج وحشی
هویج وحشی گیاهی دو ساله از خانواده umbelifera به ارتفاع ۶۰ تا ۱۲۰ سانتی متر که با بذر تکثیر میابد. درسال اول حالت روزت داشته، دارای یک ریشه اصلی عمیق است. و در سال دوم ساقه گل دهنده و گلها به وجود آمده و ریشه های زیر زمینی محکم و چوبی میشوند. ساقه های آن افراشته و تو خالی بوده که اغلب منشعب هستند. برگها به صورت متناوب قرار گرفته، به شکل قطعات بریده بریده باریک متصل به هم در آمده اند.
در حاشیه برگها و رگ برگها، کرکهای کوچکی دیده میشوند. گلهای ان به رنگ سفید و به صورت چتری در انتهای ساقه گل دهنده آرایش یافته اند. هویج وحشی دارای میوه های تخم مرغی شکل بوده، ریشه معطر آن بوی هویج میدهد.
این گیاه در مناطق خشک و خاکهای صخره ای و همچنین در باغهای سبزی و صیفی،. مزارع گندم و جو و حاشیه جاده ها دیده میشود
سوروف (دژگال)
علف هرزی یکساله، چهار کربنه که با بذر تکثیر می یابد. از خانواده Poaceae که یکی از مهمترین از علفهای هرز مزارع برنج در شمال کشور و تمام مناطق برنجکاری جهان است. که بیشتر در نواحی معتدل تا معتدل گرم میروید. سوروف علف هرزی است. رطوبت دوست که در مراحل اولیه رشد شباهت زیادی به برنج دارد.
این دو گیاه از روی گوشوارک و زبانک تشخیص داده میشوند. بدین ترتیب که در محل اتصال برگ به غلاف در برنج دو گوشوارک بالیگول پرزدار و یک زبانک دیده میشود. در حالی که در سوروف گوشوارک و زبانک وجود ندارد. ارتفاع بوته های سوروف ۳۰ تا ۱۲۰ سانتی متر و گاهی به بیش از ۱۵۰ سانتی متر میرسد. طول برگهای ان ۳۰ تا ۵۰ سانتی متر و عرض انها ۵ تا ۱۵ میلیمتر است.