معماری رنسانس، در دورهٔ تاریخی از قرن 14 تا 17 میلادی، برجسته شد. این سبک معماری به ترکیب هنر و علم، بازشناسی از معماری کلاسیک، و توجه به تعامل فضاها و نور اهمیت زیادی داد. نمونه‌های برجسته این دوره شامل بناهای بازسازی شده از یونان و روم، نظم‌های بزرگ، کوپولاهای مهارتی، و نمایش‌های تصویری هستند. این معماری تأثیرگذار در تاریخ هنر و معماری دارد و عصر جدیدی از خلاقیت و زیبایی را آغاز کرد.
پیشینه تاریخی
واژه رنسانس از دوره زیباشناسی آزاد منشأ می‌گیرد و به معنای تولد دوباره است. طبق نوشته‌های تاریخ‌دانان فرانسوی، این اصطلاح برای اولین بار توسط ژول میشله به کار گرفته شد و به نوعی سبکی نمایانگر بازگشت به ارزش‌ها و فرهنگ باستانی و کلاسیک رومی است. در این دوره، ویژگی برجسته‌ای که مشاهده می‌شود، حضور فراوان هنرمندان معتبری از ایتالیا در زمینه نقاشی و مجسمه‌سازی میباشد.
دوره های معماری رنسانس
قرن چهاردهم
رنسانس بزرگ
مانریسم
قرن چهاردهم
در این قرن، اصول معماری به شکلی تازه کشف شده‌اند و ساختمان‌ها دارای شکل‌های هندسی و هماهنگی بیشتری هستند. بناهای این دوره از تاثیر دوران باستانی کلاسیک و نمونه‌های باقی‌مانده از ساختمان‌های رومی الهام می‌گیرند. می‌توان یکی از برجسته‌ترین ساختمان‌های این دوره را کلیسای San Lorenzo در فلورانس به طراحی Filippo Brunelleschi نام برد.
رنسانس بزرگ
در دوران رنسانس، مفاهیم گسترده‌تری از دوران باستان کلاسیک توسعه یافت و با اطمینان بیشتری در معماری استفاده می‌شدند. یکی از معماران معروف این دوره، Barmante (1444-1514) بود که به عنوان یکی از شخصیت‌های برجسته این دوره شناخته می‌شود و نقش مهمی در ترویج معماری کلاسیک معاصر به ساختمان‌های بزرگ ایفا کرد. به عنوان یک نمونه، باید بنای San Pietro در Montorio را نام برد که به طور مستقیم از معابد رومی الهام گرفته و بازسازی شده است.
مانریسم
در این دوره، معماران با استفاده از تجربه معماری، تاکید زیادی بر روابط بین اشکال جامد و فضاها قرار دادند. سبک رنسانس آرمانی (Mannerism) سبکی هماهنگ و آزاد با تخیل بسیار قوی است. تکامل دوره رنسانس به سبک مانرسیم، با تأثیرات فراوان و رهبری هنرمندانی همچون Michelangelo، Giulio Romano، و Andrea Palladio شکل گرفت. Michelangelo به عنوان یکی از برترین معماران این دوره شناخته می‌شود که توانست سبک نظم بزرگ (Giant Order) را ابداع کند. او این روش را در طراحی اثری چون Campidoglio در شهر Rom به کار گرفت. مثال دیگری از معماری ماننریسم عمارت اعیانی تولوریوم (1524-1534) در منطقه Mantua توسط ژولیو رومانیو است، که با سرپوشی شگفت‌آور و دیوارهایی با نقاشی‌های زیبا تزئین شده است.
ویژگی های معماری رنسانس
پلان
نمای بیرونی
ستون و نیم ستون ها
قوس ها
طاق ها
گنبد
سقف ها
درها
پنجره
دیوارها
جزئیات
فهرست مطالب
پیشینه تاریخی
دوره های معماری رنسانس
ویژگی های معماری رنسانس
زمینه تجلی و رشد معماری رنسانس در ایتالیا
توسعه و تکامل معماری رنسانس در ایتالیا
آثار معماری رنسانس
گسترش معماری رنسانس در خارج از ایتالیا
منابع