آرامش یابی به عنوان یک شیوه درمانی، فرآیندی که از راه‌های مختلفی برای افزایش آرامش و رفع استرس و اضطراب استفاده می‌کند. این تکنیک‌ها شامل تنفس عمیق، مراقبه، یوگا، تمرینات تفریحی، و حتی مصرف گیاهان دارویی می‌شوند. آرامش‌یابی به کاهش فشار خون، بهبود خواب، تسکین درد، و بهبود تمرکز کمک می‌کند. این شیوه درمانی به عنوان یک ابزار مهم در مدیریت سلامت روانی شناخته می‌شود و در بهبود کیفیت زندگی افراد نقش اساسی ایفا می‌کند.
چیزی بسیار فراتر از اینها است و می‌تواند:
به بازسازی توان جسمی و روحی کمک کند
از شکل گرفتن بیماری‌های متعدد پیشگیری کند
فعالیتهای نباتی بدن را هماهنگ کند
به بالا بردن توان درک فعالیتهای جسمی و بالابردن حساسیت بدن برای درک به موقع مقابله با بیماری و به بالابردن احساس مطلوب در بدن کمک کند
به فعالتر کردن توانایی‌های کنترل روندهای ارگانیک (فبزیولوژیکی، شناخت‌شناسی، حسی-عاطفی، رفتاری و …) بیانجامد
به بالابردن فعالیتهای شناختی مغز مانند تمرکز، مقابله سازنده با استرس، هماهنگی درونی و بیرونی، فعالیتهای با هدف و … کمک کند
برای زدودن تنش (استرس)
از بین بردن عوامل استرس زا
توسط تغییر شرایط پیرامونی
توسط تغییر در رابطه کنش و واکنش با «واقعیت‌های» پیرامونی
تغییر باورها و مواضع استرس‌زا
توسط تغییر در سطح انتظارات و خود ملزوم کردن‌ها
تغییر سطح کمال‌گرایی
تغییر ترس از شکست و خطا کردن
تغییر در این باور که «من باید همیشه برای دیگران زندگی کنم»
تغییر در باورهای ناشی از گرایش به فاجعه دیدن چیزها، مثل اینکه «اگر در این کار موفق نشوم دنیا بهم می‌ریزد
فهرست مطالب
آرامش‌یابی بعنوان یک شیوه درمانی
تمدد اعصاب
اساس تمرینات تمدد عضلات
انجام عملی تمرین تمدد اعصاب