تاریخچه
اولین مورد کاشت استنت Stent در سال 1986 توسط ژاکوب پوئل و اولریش زیگوارت صورت گرفت.
استنت تیوب فلزی مشبک کوچکی است که شریان را باز نگه می دارد.
پس از باز کردن رگ توسط آنژیوپلاستی،برخی مواقع پزشک با توجه به شرایط اقدام به جایگزینی استنت می نماید.
تجربه نشان داده است که استفاده از استنت بر موفقیت آنژِیوپلاستی افزوده و از میزان تنگی مجدد عروق می کاهد.

ریشه یابی واژه استنت :

در مورد منشا کلمه استنت هنوز هم اختلاف نظر وجود دارد. فعل stenting قرن ها به عمل آهار زدن لباس ها اطلاق می شد.
برخی کلمه استنت را به Jan F.Esser ، جراح پلاستیک هلندی ، نسبت می دهند. وی در سال 1916 این کلمه را برای توصیف یک ترکیب دندان پزشکی که در سال 1856 توسط یک دندان پزشک انگلیسی به نام Charles Stent کشف شده بود ، به کار برد.
Esser از این ماده در درمان ترمیم چهره استفاده کرد.

انسداد مجدد Restenosis

پس از آنژیوپلاستی با از بین رفتن سلول های اندو تلیوم و ایجاد بریدگی هایی در لایه های درونی و میانی ،خون در معرض بافت اندوتلیال لخته زا قرار می گیرد.
استنت ها با فشردن بریدگی ها و لبه های لایه های داخلی ، تشکیل لخته موضعی را به کمترین مقدار خود رسانده و با تند پیش رفتن جریان خون در میان توده های مسدود شده می شوند ، بدین ترتیب جدایش مطلوب لایه های فیبرین (Fibrin) و پلاکت ها با بریدگی های موضعی دیواره رگ ایجاد می شود.

یک ماه پس از کارگذاری استنت یک لایه از سلول های اندوتلیوم روی آن را می پوشاند.
جلوگیری از انسداد مجدد عروقی که دچار آترواسکروز شده اند ، در اثر افزایش حجم بافت همبند جدید ( scar tissue) که پدیده Hyperplasia را بوجود می آورد ، توسط استنت ها هنوز میسر نشده است حتی افزودن دارو های ضد لخته ، ضد اسپاسم ، ضد تورم و پایین آورنده چربی ، در نرخ بالای بازگشت نواحی مسدود شده تغییر چشم گیری ایجاد نکرده اند.

انعطاف پذیری طولی (Longitudinal Flexibility)

استنت هنگامی که روی بالون سوار است در طول مسیر رسیدن به محل کاشته شدن باید دارای انعطاف حرکت همانند کاتتر و بالون باشد تا در مسیرهای پرپیچ و خم به راحتی حرکت کرده و در جهت طولی خم و راست شود .
این امر حتی برای جایگیری استنت روی کاتتر و بالون هم مورد اهمیت می باشد و استنتی که انعطاف پذیری بالاتری دارد ، راحت تر روی کاتتر و بالون سوار می شود.

Recoil

استنت پس از منبسط شدن و خروج بالون مقدار کمی کاهش قطر پیدا کرده و از حالت اولیه خود عقب نشینی می کند .
میزان این کاهش قطر هر چه کمتر باشد ، بهتر است .
امروزه میزان بازگشت برای استنت ها در حدود کمتر از 2.5 % است.

Safe MRI

در تصویر برداری رزونانس مغناطیس (M.R.I) به علت وجود میدان های مغناطیسی قوی ( تا 1.5 تسلا) نگرنانی هایی در مورد از جای بیرون آمدن استنتی که قبلا کاشته شده وجود دارد.
با توجه به اینکه اغلب استنت ها از فولاد زنگ نزن L 316 ساخته شده اند که یک ماده غیر فرومغناطیس است .
همچنین پلاتین ، تانتالوم ،کبالت و دیگر آلیاژ های مناسب مورد استفاده در ساخت استنت هم غیرفرومغناطیس می باشند ، لذا انجام MRI باعث جابجایی و حرکت استنت ها نمی گردد و استنت ها در برابر MRI ایمن هستند.

خوردگی و عوارض بیولوژیکی حاصل از آن :

محصولات خوردگی می توانند باعث تضعیف سلولهایی شوند که در مکانیزم های دفاع در برابر عفونت نقش دارند و در تنیجه باعث کاهش واکنش های ترمیمی بافت ها گردند ( عدم التیام زخم ) .
یون های نیکل به سرعت و به طور کامل از طریق ادرار از بدن دفع می گردد ولی سطح آ ن در پلاسما بالا می ماند. ضمنا ترکیبات نیکل سرطان زا هستند .
شواهدی وجود دارد که نشان می دهد طلا و فلزات نجیب دیگر ممکن است به طور موضعی مقاومت در برابر عفونت را کاهش دهند و مانع از التیام زخم ها شوند.
صفحات تیتانیومی خیلی کم دچار خوردگی می شوند بنابراین دارای زیست سازگاری مناسبی با بدن است.