مقدمه:
ادبیات معاصر ایران با تاریخ نگاری پرچمدار و چشم اندازی پویا در دوران مشروطیت نمونه‌های چشم گیری از تحولات فرهنگی و اجتماعی ایران به نمایش گذاشت. تأثیرات و اثرات دوران قرن سیزدهم هجری به ویژه در نثر فارسی، با آغاز انحطاط ادبی از قرن هشتم به بعد و ادامه آن تا اوایل قرن سیزدهم هجری، به وضوح قابل مشاهده است. این دوران نقطه ورود به دوره‌ای از تاریخ ادبیات ایران است که در آن نهضت ساده نویسی، تغییرات بسیاری را در سبک و اندیشه نویسندگان به همراه داشت.
یکی از اتفاقات بسیار مهم این دوران تأسیس چاپخانه در ایران بود. ورود اولین دستگاه چاپ به ایران به پیشه روی عباس میرزا و ابوالقاسم قائم مقام باز می‌گردد. این تحول باعث ایجاد یک نگرش جدید به انتشار اطلاعات شد و با گسترش مطبوعات و روزنامه نگاری جریانات فرهنگی و اجتماعی را شکل داد.
نهضت ساده نویسی نیز در این دوران به عنوان یک واکنش قابل توجه به ادبیات متکلف و مصنوع ظاهر می‌شود. شاعران و نویسندگان معاصر جدیداً به نوعی به سادگی در نثر و شعر پرداختند و از زبان ساده و مردمی استفاده کردند.
این مقاله به نقش قائم مقام فراهانی ، تأثیرات نثر قائم مقام، و عوامل موثر در تغییر سبک ادبی به سمت ساده نویسی خواهد پرداخت. همچنین با تأکید بر اعزام محصل به فرانسه و تأسیس دارالفنون توسط امیر کبیر این مقاله نقاط تأثیر گذار در تحولات فرهنگی و ادبی دوره مشروطیت را برجسته می‌کند.
فهرست مطالب
بخش اول
فصل اول: قرن سیزدهم و رستاخیز ادبی
فصل دوم: ادبیات ایران در آستانه مشروطیت
بخش دوم
فصل اول: نگاهی به ادبیات معاصر ایران از مشروطیت تا 1320ش
فصل دوم: انواع ادبی در نثر مشروطیت تا 1320ش
بخش سوم
فصل اول :سبک دوره و سبک شخصی
فصل دوم: نظری به ادبیات داستانی در نیم قرن اخیر
این مقاله برای دانشجویان، پژوهشگران، و علاقه مندان به ادبیات معاصر ایران مناسب است.