پاورپوینت پل صدر
معرفی:
پل صدر یا بزرگراه طبقاتی صدر پلی است در شهر تهران پل صدر یکی از عریض‌ترین پل های تهران است که در تقاطع خیابان دکتر شریعتی و بزرگراه ایت الله صدر واقع شده و به چند راه اصلی منتهی می‌شود.
هدف پروژه
اجرای این پروژه با هدف اصلی کاهش بار ترافیکی یکی از اصلی‌ترین شریان‌های بخش شمالی تهران انجام شد که در زیر به اختصار به زیر شاخه‌های آن اشاره می‌شود.
۱- تکمیل و توسعه شریان‌های ارتباطی شرقی-غربی کلان شهر تهران
۲- افزایش ظرفیت ترافیکی بزرگراه شهید صدر
۳- توزیع ترافیک ورودی شمال شرق که از طریق بزرگراههای پردیس و شهید بابایی صورت می‌گرفت
۴- اتصال شرق به غرب تهران پس از گذر از تونل نیایش، بزرگراه نیایش و شهید همّت.
سال‌ها برای کاهش ترافیک در پایتخت، بحث طبقاتی کردن بزرگراه‌ها مطرح بود اما هیچ‌گاه اقدام عملی در این راستا انجام نشد. بزرگراههای یادگار امام (ره)، شهید صیاد شیرازی، شهید همت و شهید مدرس از جمله بزرگراه‌هایی بودند که نامزد دو طبقه شدن به شمار می‌رفتند اما دست آخر قرعه به نام بزرگراه شهید صدر به طول ۱۱ کیلومتر (با احتساب ورودی‌ها و خروجی‌ها) افتاد تا اتوبان مدرس را از طریق بزرگراه طبقاتی شهید صدر به اتوبان امام علی (ع) و شهید بابایی برساند
ایا شما(با توحه به تجربه ی خود) با احداث این پل موافق هستید؟
آیا شهروندان تهرانی حق ندارند از خود سوال کنند: چرا در حالیکه در شهر سئول در سال ۲۰۰۳ مدیران شهری اقدام به تخریب این چنین سازه‌ای در راستای اصول توسعه پایدار شهری کردند(۱)، در تهران پس از ۱۰ سال مسئولین به ساخت آن مباهات می‌کنند؟
حال سوال این است که از نگاه مدیریت شهری و توسعه پایدار در خصوص اجرای پروژه های توسعه معابر چه رویکردی را بایستی در پیش گرفت؟
نقش حمل و نقل عمومی و توسعه حمل و نقل ریلی شهری نظیر مترو در این بین چه می شود؟
در انتخاب بهترین سناریو مطالعات هزینه منفعت از نگاه شهری و شاید هم ملی چه جایگاهی دارد؟
آیا صرف میلیارها تومان هزینه در مقایسه با دستاوردهای آن منطقی بوده است؟
با توجه به هزینه‌‌های صرف شده، آن طور که مسئولین شهرداری تهران ادعا می‌کنند، کارآمد خواهد بود؟
آیا امکان اجرای گزینه‌ای بهتر با فواید بیشتر وجود نداشته است؟
مخالفت گروهی از متخصصین حمل و نقل با ساخت پل صدر
همه می دانیم که توسعه راه به معنای کاهش ترافیک نیست، بلکه خود مولد تقاضا و ترافیک است. نگاهی به تجربیات کشورهای پیشرفته اروپایی می تواند این حقیقت تلخ را برای ما آشکار سازد که بجای صرف کردن هزینه های گزاف جهت ساخت بزگراه، باید به سوی حمل و نقل همگانی و غیر موتوری پیش رویم. پل صدر نیز گرهی جدید در ترافیک تهران شد. امری که از دید متخصصین حمل و نقل از قبل هم واضح بود.
نگرشی قدیمی به علم حمل و نقل: ساخت بزگراه، تونل، پل نگرش جدید: تخصیص ظرفیت معابر به حمل و نقل عمومی و غیر موتوری
چند طبقه سازی یا تعریض یا ساخت بزرگراه و تونل و …. فرقی با هم ندارند . مهم این است که همه این ها مصادیق افزایش ظرفیت هستند و امروزه در دنیا به اثبات رسیده که هر نوع افزایش ظرفیتی منجر به افزایش تقاضای سفر با خودرو شخصی می گردد که عوارض منفی خود را دارد
جالب آنکه آقای چمران در شورای شهر گفته اند که برای این پروژه ۲ سال کار مطالعاتی شده است. در حالیکه اصلا چیزی به نام مطالعه ترافیکی وجود نداشته. ابتدا پیمانکاران برای معاونت فنی عمرانی شهرداری تهران پروژه تونل نیایش رو تعریف می کنند و کار شروع می شود. سپس معاونت حمل و نقل و ترافیک رو صدا می زنند که بیایید یک مطالعه ترافیکی هم بکنید