فولادهای میکروآلیاژی
مقدمه پاورپوینت
فولادهای میکروآلیاژی به فولادهای حاوی کربن و منگنز اطلاق می شود که دارای حداکثر ۱/۰ درصد از عناصر وانادیم، نیوبیم، تیتانیم، بر و… می باشند که این عناصر از طریق تاثیر بر ساختار با کنترل واکنشهای رسوب دهی و تشکیل رسوبات به صورت فاز دوم باعث بهبود خواص مکانیکی آلیاژ می شوند. در این فولادها دستیابی به خواص مطلوب مرهون حضور عناصر میکروآلیاژ و تاثیر آنها بر روی ریز ساختار فولاد می باشد. با این وجود دستیابی به خواص مناسب و مطلوب در فولادهای میکروآلیاژی از طریق بهسازی اندازه دانه فریت با کنترل اندازه دانه آستنیت و تشکیل ساختار ریزدانه، فرآیند رسوبسختی در فریت، ایجاد اعوجاج در شبکه و تنشهای ناشیاز رسوبات کاربیدی و نیتریدی، کنترل شکل آخالها، توسعه شبکه نابجاییها و… می باشند.
عناصر میکروآلیاژ به عنوان عناصرکاربیدساز، نیتریدساز و یا کربونیتریدساز قوی درکنار کربن و نیتروژن استفاده می شوند. این ترکیبات بیشتر ساختار fcc دارند و همانطور که اشاره شد در فولاد به صورت گستردهای برای حصول ریزدانگی، سختی محلولی و رسوب سختی استفاده می شوند. با این وجود هنوز مکانیزم های این فرآیندها به طور کامل حاصل و شناخته نشدهاند. بر این اساس برحسب نوع عنصر میکرو آلیاژ فولاد، رسوبات ممکن است در دمای بالا در فاز آستینت بهوجود آیند، مانند کربونیتریدنیوبیم یا نیتریدتیتانیم و یا در دماهای پایین تر در داخل فریت رسوب نمایند همچون نیتریدوانادیم.