پاورپوینت بررسی و آشنایی با معماری مدرن

انديشه معماري مدرن در سده نوزدهم
در عین حال ، تصور معماری مدرن در تحولات اواخر قرن هجدهم بویژه تاکید بر اندیشه پیشرفت ریشه داشت ؛ زیرا این فکر مستلزم درک تاریخ به منزله مقوله ای بود که راه خود را از درون « دوره های » مختلف به پیش می برد ، دورانهایی که هسته معنوی خود را به طور مستقیم در واقعیتهای فرهنگی متبلور می سازد.

با توجه به این دیدگاه فکری ، می توان پی برد که چگونه معبد یونانی با کلیسای جامعه گوتیک زبان گویای عصر و زمانه و نیز می توان تصور نمود که ساختمانهای مدرن نیز باید چنین کارکردی داشته باشد . در این نگرش ، شیوه های احیاگرانه ، شکستهایی در تثبیت ابراز گری واقعی تلقی می شد ، از این رو ، تقدیر سبک اصیلی دوره ها را رقم زد ؛ سبکی بر خلاف سبکهای پیشین ، اما به همان نسبت قطعی و اجتناب ناپذیر مساله این بود:

چگونه می توان به قالبهای سبک معاصر پی برد ؟

همراه با ظهور و پیدایش آرمانهای ترفیخواهانه در سده هجدهم ، تحول دیگری نیز در این قرن به وقوع پیوست که میراث خود را به سده نوزدهم باز سپرد . این تحول همانا بی اعتمادی نسبت به نسبت رنسانس ونظریه هایی بود که از آن جانبداری می کرد . این تنزل تا حدی ناشی از رشد نگرش تجربی بود که ساختار آرمان خواهانه زیبا شناختی رنسانس را متزلزل ساخت . این موارد روی هم رفته به فاصله هرچه بیشتر با گذشته انجامید .

و نیز نگرشی نسبی به سنت را به وجود آورد که طبق آن دوره های مختلف تاریخی از ارزشهای موجود یکسانی برخوردار گردید. « دوران باستان» (antiquity) یگانه نقطه توجه و اتکای بشدت غیر منطقی و نامعقول تلقی شد . جان سامرسون (John summerson) از این تحول به «از میان رفتن اقتدار مطلق هنجارها و قراردادهای رنسانس» تعبیر کرده است . در این عصر در سبک و اسلوب نوعی خلا پدید آمده بود که در نتیجه آن الزامات سبک وار ناپایدار و متعددی ظهور یافت .سبکهای نوظهور این دوره ، هیچ کدام از سندیت و اعتبار شیوه های پیش از خود بهره ای نبرده بودند .

سرانجام در سده نوزدهم این وضع به تاثیر بازنگری و احیای الگوی قدیمی یونانی ، رنسانسی ، مصری یا گوتیک به طور یکسان در شکل دهی به سبک انجامید بدیهی است بسیاری از معماران نامدار دوره های پیشین همواره از ضرورت فهم اصول و موازین گذشته آگاه بودند ؛ اما علاوه بر این گذشته را راهگشای مرحله معمول و متعارف سبک شناسی و نیز راهنمای زبانی مشترک برای معماری می دانستند که می توان یافته های خود را طبق آن یکپارچه ساخت.

ویوله لودوک گرچه به اجمال شیوه ای پژوهشی را برای تحلیل فکری ارائه داد نتوانست چنان که باید « جهش اساسی به سوی قالب » را به انجام رساند . در واقع تخیل او به پایه قدرت فکری اش نمی رسید .طرحها و ساختمانهای باقیمانده از او در حقیقت، گردآوری نسنجیده و ناموزونی از انگاره های کهن و شیوه های